سکوت

می خواهم دنیا را بدهم برایم تنگ کنند به اندازه " آغوش " تو تا وقتی به آغوشت می رسم بدانم همه دنیا از آن من است ممــــــــــــــــــــنوم

واقعا درکت می کنم ،من هم با همین حرف ها درگیر بودم،واون موقع بود که متوجه شدم،حتی از روی دلسوزی ومحبت،نباید در مورد امور زندگی کسی سوال کنم تا وقتی خودش چیزی بگه،همه فکر می کنن دارن محبت می کنن ولی نمیدونن با همین سوال کوچیک چه امواجی ممکنه در وجود کسی راه بیافته ونمی دونن که قبل خودشون،شاید هزار نفر دیگه همین سوال رو پرسیده باشه،بذار یه واقعیتی رو بگم فکر نکن فقط تویی که با این مسئله درگیری،نه عزیزم این قصه سر دراز دارد،ببین: خب،دانشگاه قبول شدی یا نه؟؟(هزار مرتبه) آخه ،هنوز ازدواج نکردی؟؟(هزار مرتبه) یعنی تو هنوز بچه نداری؟(هزار مرتبه) چقدر بی رحمی می خوای بچت تنها بمونه؟چرا ابجی وداداش واسش نمیاری؟(همین سوال رو از من چند بار پریسده باشن خوبه؟می گم بابا بچه من هنوز داره شیر می خوره چه خبرتونه؟) خلاصه وارد مقوله مسائل بچه ها که بشیم که دیگه نگو.... می بینی این داستانیه که هیچ وقت تموم نمی شه،حرفای دیگران ور میگم،پس ما خودمون باید با بی توجهی به اونهاوشاید خنثی کردن اونها،مراقب احوالات خودمون باشیم... آرامش گوهر گرانبهاییه که نباید بذاریم هرکسی حتی از روی محبت نابجا،اونو خدشه دار کنه،.. ولی اینطور که نوشته بودی معلومه شما در خنثی کردن مین های حرفی ماهری موفق باشی عزیزم همیشه همینطور بوده زندگی باید کرد .... و من هم زندگی و فقط میگذرونم ...